در وفاي عشق تو مشهور خوبانم چو شمع
شب نشين كوي سربازان و رندانم چو شمع
روز و شب خوابم نمي آيد به چشم غم پرست
بس كه در بيماري هجر تو گريانم چو شمع
رشته ي عمرم به مقراض غمت ببريده شد
همچنان در اتش عشق تو سوزانم چو شمع
بي جمال عالم آراي تو روزم چون شب است
با كمال عشق تو در عين نقصانم چو شمع
گر كميت اشك گلگونم نبودي گرم رو
كي شدي روشن به گيتي راز پنهانم چو شمع
در ميان اب و آتش همچنان سرگرم تست
اين دل زار نزار اشك بارانم چو شمع
در شب هجران مرا پروانه ي وصلي فرست
ور نه از سوزش جهاني را بسوزانم چو شمع
كوه صبرم نرم شد چون موم از دست غمت
تا در اب و آتش عشقت گدازانم چو شمع
حافظ